فضاپیماهایی که تا ۱ میلیارد سال دیگر به سفر خود ادامه خواهند داد
تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۱۱۱۸۹
به گزارش گروه علم پلاس خبرگزاری علم و فناوری آنا، وویجر ۱ و ۲ بیشتر از هر کاوشگر دیگر ساخته‌شده به دست بشر توانسته‌اند از زمین دور شوند و به جمع‌آوری و ارسال داده‌ها و تصاویر بپردازند. حالا اما پس از گذشت ۵۰ سال، ارتباط آنها با زمین کمتر و محدودتر می‌شود.
در پروژه‌ای که روزگاری ۳۰۰ دانشمند ناسا روی آن کار می‌کردند، اکنون تنها ۱۲ نفر مشغول به فعالیت هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آلن کامینگز، دانشمند تحقیقاتی ارشد در موسسه فناوری کالیفرنیا، که در دهه هفتاد میلادی کار بر روی ماموریت وویجرها را شروع کرد می‌گوید: «وویجرها به ما دیدگاه جدیدی از منظومه شمسی بیرونی ارائه کردند، برخلاف هر چیزی که می‌توانستیم تصور کنیم. آنها در شمار ماموریت‌هایی چون تلسکوپ هابل و جیمز وب قرار دارند.»
در مجموع، این دو فضاپیما ۶۷ هزار تصویر از منظومه شمسی ما گرفتند که آخرین آن عکس «نقطه آبی کمرنگ» بود که کوچکی و حقارت زمین در مقایسه با عظمت کیهان را نشان می‌داد.
این در حالی است که کل سیستم کامپیوتری و ناوبری وویجر ۱ فقط با ۶۹.۶۳ کیلوبایت حافظه کار می‌کند. سوزان داد، مدیر پروژه وویجر، می‌گوید: «دکمه‌ای که برای باز کردن درب خودروی خود فشار می‌دهید، قدرت محاسباتی بیشتری نسبت به فضاپیماهای وویجر دارد».
هر دو وویجر در ابتدا به عنوان ماموریت‌های پنج‌ساله برنامه‌ریزی شده بودند، اما دانشمندان انتظار داشتند فضاپیماها بتوانند حداقل ۳۰ تا ۴۰ سال دوام بیاورد. ادامه کار آنها پس از نیم قرن مرهون کار یک تیم مهندسی خبره است.
با این حال اکنون با رو به اتمام بودن سوخت پلوتونیومی این دو فضاپیما، که تخمین زده می‌شود در سال ۲۰۲۵ تمام شوند، مهندسان مجبور شده‌اند ابزارهای مختلف آنها را خاموش کنند تا وویجرها بتوانند مدتی بیشتر به کار خود ادامه دهند و داده‌ها را به زمین بفرستند.
این در حالی است که کل سیستم کامپیوتری و ناوبری وویجر ۱ فقط با ۶۹.۶۳ کیلوبایت حافظه کار می‌کند. سوزان داد، مدیر پروژه وویجر، می‌گوید: «دکمه‌ای که برای باز کردن درب خودروی خود فشار می‌دهید، قدرت محاسباتی بیشتری نسبت به فضاپیماهای وویجر دارد».
هر دو وویجر در ابتدا به عنوان ماموریت‌های پنج‌ساله برنامه‌ریزی شده بودند، اما دانشمندان انتظار داشتند فضاپیماها بتوانند حداقل ۳۰ تا ۴۰ سال دوام بیاورد. ادامه کار آنها پس از نیم قرن مرهون کار یک تیم مهندسی خبره است.
با این حال اکنون با رو به اتمام بودن سوخت پلوتونیومی این دو فضاپیما، که تخمین زده می‌شود در سال ۲۰۲۵ تمام شوند، مهندسان مجبور شده‌اند ابزارهای مختلف آنها را خاموش کنند تا وویجرها بتوانند مدتی بیشتر به کار خود ادامه دهند و داده‌ها را به زمین بفرستند.
انتهای پیام/
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۱۱۱۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه می‌شود خورشید زمین را روشن کند اما فضا تاریک باشد؟
شاید تا به حال پیش آمده باشد که از خود بپرسید، چگونه با وجود خورشید که به‌راحتی زمین را روشن می‌کند، فضا تاریک است؟ در واقع چرا فضا با وجود پرشمار ستاره مانند خورشید، همچنان سرد و تاریک است؟
چرا با وجود اینکه خورشید زمین را روشن می‌کند، فضا تاریک است؟به گزارش گجت نیوز، در پاسخی ساده به این سوال باید گفت از آنجایی که نور خورشید در فضا منعکس یا پراکنده نمی‌شود، ما فضا را سیاه می‌بینیم. در واقع در خلا، ذرات و موادی که نور خورشید را پراکنده و منعکس کنند وجود ندارد؛ اما در مورد زمین و با ورود نور خورشید به جو، مولکول‌ها و ذرات جو آن را پراکنده می‌کنند و در نتیجه در طول روز ما آسمان را به رنگ آبی می‌بینیم.
با این وصف، رنگ آبی آسمان حاصل برهم‌کنش نور خورشید با مولکول‌های گاز موجود در جو زمین است؛ پدیده‌ای که به آن پراکندگی رایلی نیز می‌گویند.
از طرفی، رنگ آبی با طول موج کوتاه، بیش از رنگ قرمز در آسمان منتشر می‌شود و به همین دلیل، چشم انسان نور آبی را بیشتر و بهتر تشخیص می‌دهد و همین مسئله سبب می‌شود تا آسمان را به رنگ آبی ببینیم.
همه این‌ها یعنی روشنایی زمین در طول روز حاصل وجود جو است که به انعکاس و پراکنده شدن نور خورشید کمک می‌کند. این در حالی است که فضا یک محیط بی‌نهایت گسترده و وسیع با ذرات و ماده اندک است که قادر به منعکس کردن نور خورشید نیستند. جالب است بدانید در فاصله مدار خورشید تا زمین و در هر ۱۰۰ سانتی‌متر مکعب، تنها یک اتم هیدروژن خنثی وجود دارد.
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است